In 2009 heb ik bij het onderzoeksstation van de Charles Darwin Foundation op de Galapagoseilanden gewerkt, waar ik enkele maanden in het nationale park vlak bij Lonesome George woonde. ’s Ochtends wandelde ik vaak even bij hem langs, voordat ik naar mijn werkplek ging. Zijn plotselinge dood, was geen fijn bericht.
Een van de eerste klussen die ik op de Galapagos deed, was het maken van een voorstel voor de directies van het Nationale Park en het Darwin Station over de bewegwijzering naar Lonesome George. De meeste bezoekers aan het onderzoeksstation waren vooral geinteresseerd om HEM even te zien. De icoon van onze uitroeiingsdrift, hoewel geen enkele bezoeker hem zo noemde.
Hij was lastig te vinden in het doolhof van het onderzoeksstation en ik stelde een route voor vanaf de ingang via twee wegen naar hem toe en gaf aan waar de bewegwijzering nodig was. Collega’s van mij maakten de prachtige blauwe schildpadden, die hun werk deden. Bezoekers verdwaalden daarna niet meer.
Zojuist las ik via de Vrienden van de Galapagos Nederland dat in de morgen van 11 maart 2013 het stoffelijk overschot van Lonesome George naar een vliegtuig van TAME was overgebracht voor een vlucht via Guayaquil (Ecuador) naar het Museum of Natural History in New York, waar hij zal worden gebalsemd, zodat zijn lichaam als museumstuk bewaard wordt. Helaas weer een soort minder.
